Αυτή η βιομηχανία δεν έχει δει πολλές δραματικές αλλαγές τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά η ανάγκη ειδικών αλεύρων, έχει ενθαρρύνει τους περισσότερους μυλωνάδες, να εφαρμόσουν ένα εργοστάσιο ανάμειξης, στην ‘’ουρά’’( στο τέλος ) της γραμμής παραγωγής τους.
Στην Ελλάδα, βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, την τάση να αλέθουμε το σκληρό σιτάρι, για να παράγουμε ένα κίτρινο αλεύρι ως κύριο προϊόν. Αυτή η πρακτική έχει ενθαρρύνει και την ανάπτυξη ενός εύχρηστου και ευέλικτου αλευρομύλου, με λογικό κόστος, έτοιμο να καλύψει αυτή τη συγκεκριμένη ζήτηση. ( από εμάς και την Alapala )